‘Nee, niet verder lopen, ogen dicht en ik breng je ergens heen. Niet kijken’.
Nog voordat manlief één stap in de hal kan doen, trek ik hem in zijn blauwe, dikke jas, net uit de auto gestapt tot het midden van de kamer.
Hij staat nu precies voor zijn grote cadeau wat hij (of ik?) zo graag wil.
‘Ja, kijk maar, surprise. En, wat vind je er van?’
‘Dank je, had je toch niet hoeven doen, wel heel lief van je.
‘Hoor ik enige ironie in zijn stem?
‘Je vindt em toch echt wel mooi?’
‘Ja hoor, prachtig; groot hè.’
‘Had je ooit gedacht, dat ik dit zo stiekem in de kamer kon zetten?’
‘Eh, nee. En een maatje kleiner hadden ze zeker niet ?’ Ik zie toch geen twijfel in zijn blauwgroene ogen?
-Jawel, denk-ik, maar die is duurder en zoveel geld heb ik nou ook weer niet in mijn eentje.
Hij wacht al niet meer op mijn antwoord. Met zijn verkleumde vingers probeert hij zijn verjaardags-post te openen.
‘Toch wel leuk hè hoe die papegaai onze kamer binnenvliegt. Oh, nee, krijg het, hihi, het is een ijsvogeltje’.
Manlief vindt het zo grappig. Het laatste restje twijfel verdwijnt diezelfde avond voorgoed uit zijn ogen.
Het cadeau is een groot succes.
Het is jaren later en ik heb een bui van ‘kamer-eens-heel-gezellig’ maken.
Ik kijk rustig, al aardig tevreden rond, als dan, opeens in een seconde tijd, ik een openbaring krijg:
– Wat een monster.
Heb ik dat nog nooit gezien, dat dat echt niet kan? Zwart, groot en griezelig.
Ligt het aan mijn leeftijd, of de tijd van het jaar?
Heb ìk die ooit besteld?
Waar ik ook in onze kamer sta, overal gluurt hij naar mij.
Toch veel te groot voor onze kamer.
Ik wil hem niet meer.
Wat zal ik doen?
Verkopen, verbergen, naar Emmaüs er mee?
Ik val neer in een stoel en pak mijn iPad. ‘Hoe verberg je een grote televisie?’
Honderdduizend tips, de ene nog leuker dan de ander. En nog een artikel waarom mensen so wie so geen televisie meer willen kijken, wat ik me helemaal kan indenken.
Dit vind ik toch wel heel leuk voor een kunstenaar:
Dit nog veel leuker: een bijna-net-echt houtvuur, 10 uur lang, nep maar geen koolmonoxyde en geen as.
Als ik al door naar een warme kleur te kijken, het warm kan krijgen dan toch zeker als ik een vuur zie, hoor en nog eens onder een warme plaid zit.
– Maar daar ga je toch in de zomer niet naar kijken?
Nee hoor, zoals vandaag met een temperatuurtje van 30 graden kijk ik naar een stromende waterval.
Ik zie het beekje naar beneden vallen, hoor het kabbelen van het water en voel de wind door mijn haren waaien (ventilator naast me 🙂 )
De gouden tip: zet eens een week lang werk van je zelf op een grote televisie.
Wordt genieten!
Je kunt dit doen door een USB-stick achter in de televisie te steken.
Of spiegel je telefoon met de televisie.
Jouw kleine iPad-kunstwerk hangt nu als het ware in een museum.
Neem de tijd, zit in een stoel en bewonder jouw eigen iPad-kunst.
En dan opeens: weg is jouw bezwaar van ‘op-een-iPad-is-mijn-werk-maar-zo-klein-en-ik-schilder-veel liever-op-grote-doeken’.
Voel je je ge- of herboren als kunstenaar.
Hierdoor leer je je werk kennen, zie je wat je vaker wil schilderen.
Of zie je welke schilderijen niet zo mooi zijn en weggegooid kunnen worden.
Elke maandagochtend is het feest op de iPadkunstacademie.
Ik mag dan genieten van het werk wat de cursisten de afgelopen week op hun iPad gemaakt hebben.
Op de iPad bekijk ik het, maar het kan veel leuker.
In de flow van wat ik allemaal op mijn televisie kan zien, spiegel ik mijn telefoon met de televisie. Wat een verschil: hun werk gaat leven.
– Wat zag je dan allemaal?
Kijk maar: werk van cursisten.
– En, Rita, ga je hem nu nog weg doen of houd je hem?
Voorlopig houd ik hem (televisie) nog, ik heb geen last meer van dat zwarte monster.
En jij? Stoor jij je wel eens aan zo’n zwarte televisie? Zo ja, heb jij er ook een oplossing voor bedacht?
Super als je jouw reactie hier onder zet.
Dank je
Hoi Rita,
Daar heb ik geen problemen mee. We hebben geen TV nog nooit gehad en hoef hem nu ook niet.
Mijn werken zie ik op de laptop ook goed genoeg.
Groetjes van Hennie
Hennie, ik heb hem ook heel vaak niet gehad. Misschien doe ik hem nog wel eens weg. Alleen de natuurfilms zijn er wel heel mooi op en dus het werk van de cursisten:)
Leuk! Weg met dat monster. Ik zet er regelmatig een schilderij voor. Met zachte, warme kleuren.
Ha Wilma, dat is ook een goed idee, dank je. Rita
TV kijken heeft niet veel voor mij. Af en toe eens.
( ik heb niet eens een abonnement, geen Ziggo bv.)
Maaaar…. Ik heb een grote TV⁉️
Want… ik doe er alles mee. Ik teken erop via de Appletv
. Bekijk mijn foto’s, en lees mijn mail.
Mijn wens is nog wel eens, mijn tv laten verzinken in een kast😉😊
Ha Stineke, super leuk 😍