Wat kan het soms lastig zijn om te kiezen.
Maar ja, maak je kunst, dan moet je wel.
Wat wil ik gaan tekenen, schilderen; waarop ga ik schilderen, hoe ga ik een en ander gestalte geven?
Je kunt daar heel moeilijk over doen, maar je kunt je ook door toevalligheden (wat jou als cadeautjes toe valt) laten leiden.
Het is in de maand februari, 2019.
Ik ga dan naar een workshop: ‘maak jouw ‘pietà’ (‘compassie’) en moet daarvoor met de trein naar Hilversum.
Maar hemeltje, hoe neem ik alle potten verf en een schildersdoek mee?
Gelukkig ligt er toevallig nog een groot stuk karton in de schuur, gemakkelijk in de trein mee te nemen.
Dan nog een rugzak met een grote fles oostindische inkt, inpakpapier, plaksel en een paar penselen en dan ga ik op reis.
Wow, wat een groot aantal Pietà’s krijgen wij te zien.
Nooit van hun bestaan geweten.
Het onderwerp doet mij wat, het is iets waar ik verder mee wil.
Mijn eigen Pietà is eenvoudig en groot: een collage op karton.
Het lijkt mij fijn om met dit thema en haar associatie’s te gaan werken.
Ook fijn om collage’s op karton te maken, maar…
ik schrik er zelf van: dat kan toch niet?
Ik wil graag kunst voor in kerken gaan maken, mijn werk op deze site: Arsprodeo’ laten zien en eventueel voor deze site: Expressions for Justice werk maken, maar dan ga ik toch niet met dat goedkope karton werken?
-Karton? Dat is toch wegwerpmateriaal, ga je toch niet een mooi schilderij op maken?
Karton ziet er soms inderdaad wat haveloos uit, stempels, etiketten, vuil en slordig.
Maar voor de oorsprong kom je bij prachtige bomen met hun bladeren en bloesem terecht.
Karton ziet er slap uit, maar je moest eens weten hoe sterk het is. Het is buigzaam, maar kan levenslang mee gaan.
Kennissen van ons gaven decennia geleden verhuisdozen aan ons waar zij spullen vanuit China mee naar Holland hadden gebracht. Wij hebben nog steeds die doos waarmee wij meer dan twintig jaar geleden onze spullen van Nederland naar Beieren verhuisden later weer terug naar Nederland namen. Hoezo: karton is niet sterk?
Ik moet aan een meisje denken, weggegeven door haar moeder om schrijnende redenen. Wat denkt zo’n meisje, hoe waardeloos moet zij zich voelen, maar wat is zij mooi, wat mogen wij van haar houden en moeite doen om haar vrij te krijgen.
Ik blijf op karton werken.
Rita
P.S. iets voor jou?
Als het jou ook leuk lijkt om op karton te gaan werken, laat het me weten, wie weet kan ik eens, in combinatie met iPadkunst, er een workshop over geven. Mail mij op contact@ipadkunstacademie.com
lees ook: loop met mij mee door het Yad Vashem, Children’s memorial te Jeruzalem
Laat hieronder je e-mailadres achter en ik geef je DIRECT toegang 
Ik kan mij niets bij voorstellen, bij yad vashem. Ik weet wel van het bestaan daarvan. Ver van mij. Ik heb genoeg aan mijn eigen sores, dat klinkt erg egoistisch. Maar het is zo. Wie zich daar in verdiept, zal daar zich in verdiepen en mag doen wat hij goed vindt. Jacob